Ryan Fletcher/Shutterstock จิม ทอมป์สัน
ดูเหล็กแวววาวของรถยนต์ที่บินว่อนไปตามทางหลวงในปัจจุบัน และไม่น่าเชื่อว่าในยุคแรกๆ ของการผลิตรถยนต์ ไม้เป็นองค์ประกอบหลักของยานพาหนะที่นำผู้คนและสินค้าจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง แต่ตาม Owlcation ซึ่งเป็นรถยนต์ที่ผลิตในปริมาณมากคันแรกในสหรัฐอเมริกา Ford Model T ซึ่งสร้างขึ้นตั้งแต่ปี 1908 ถึง 1927 ต้องใช้ไม้ประมาณ 100 ฟุตสำหรับพวงมาลัย โครง และซี่ล้อของรถ ไม้กระดานเป็นหน่วยวัดที่แสดงถึงชิ้นไม้ที่มีความยาว 1 ฟุต กว้าง 1 ฟุต และหนา 1 นิ้ว
ภายในปี 1919 บริษัท Ford Motor Company ผลิตรถยนต์ได้ประมาณหนึ่งล้านคันในแต่ละปี และ Henry Ford ผู้ก่อตั้งบริษัทต้องการแหล่งไม้ที่ยั่งยืน ความรู้ที่ไร้ประโยชน์ อธิบายว่าฟอร์ดทำงานร่วมกับลูกพี่ลูกน้องของเขา เอ็ดเวิร์ด คิงส์ฟอร์ด ผู้เชี่ยวชาญด้านอสังหาริมทรัพย์และตัวแทนจำหน่ายฟอร์ด เพื่อซื้อพื้นที่มิชิแกน ทิมเบอร์แลนด์กว่า 300,000 เอเคอร์ แต่นั่นทำให้เกิดปัญหาอีกอย่างหนึ่ง: การจัดต้นไม้และตัดไม้ให้เป็นพวงมาลัยและส่วนประกอบอื่นๆ ทำให้เกิดขยะจำนวนมาก นั่นเป็นเรื่องที่น่าท้อใจสำหรับฟอร์ด ซึ่งเป็นผู้เสนอแนวทาง 'ลด ใช้ซ้ำ รีไซเคิล' ในการดูแลสิ่งแวดล้อม
เซอร์ลอยน์ vs ท็อปเซอร์ลอยน์
เมื่อปรากฏว่าความรักในการตั้งแคมป์ของฟอร์ด (ตามความรู้ที่ไร้ประโยชน์) ถือเป็นกุญแจสำคัญในการแก้ไขปัญหาเศษไม้ในการผลิตรถยนต์
Henry Ford พบความเร่งรีบด้านข้าง
AVN Photo Lab/Shutterstock
น้ำหนักไก่ย่าง costco
ไม้ที่พบทางเข้าสู่รถยนต์ของฟอร์ดจากป่าไม้มิชิแกนถูกตัดที่โรงเลื่อยในสถานที่แล้วส่งไปยังดีทรอยต์เพื่อประกอบเป็นยานพาหนะ ในเวลาเดียวกัน เฮนรี ฟอร์ดกำลังงุนงงกับเศษไม้ที่สร้างขึ้น นักเคมีจากมหาวิทยาลัยโอเรกอน โอริน สแตฟฟอร์ด กำลังมองหาวิธีที่จะใช้ของเสียจากโรงเลื่อยอย่างอิสระ ฟอร์ดตัดสินใจใช้กระบวนการของ Stafford ในการเปลี่ยนผงถ่านเป็นก้อน เพื่อแก้ปัญหาของเขาด้วยเศษไม้และสร้างสายธุรกิจใหม่ (ผ่าน มหาวิทยาลัยฮูสตัน ).
ฟอร์ดตั้งโรงงานซึ่งออกแบบโดยโธมัส เอดิสัน ข้างโรงเลื่อย และเริ่มผลิตถ่านอัดแท่งของตัวเอง โรงงานนำขี้เลื่อยและขี้เลื่อยมามัดรวมกันแล้วเผาทิ้งเพื่อกำจัดสารยึดเกาะ ถ่านอัดแท่งที่เป็นผลให้เป็นแหล่งความร้อนที่ยั่งยืน และในที่กลางแจ้ง ขจัดความจำเป็นในการจุดไฟแบบแห้งเพื่อจุดไฟ ไม่นานนัก ตัวแทนจำหน่ายรถยนต์ของฟอร์ดก็ทำธุรกิจขายถ่าน 'ถ่านอัดแท่ง' ของฟอร์ด นอกเหนือจาก 'ชุดปิกนิก' ซึ่งรวมถึง เตาย่างบาร์บีคิวเหล็กแบบพกพา ขนาดเล็กพอที่จะบรรทุกเข้าไปในรถได้ (via วอลล์สตรีทเจอร์นัล ). อย่างไรก็ตาม ในช่วงทศวรรษ 1950 ฟอร์ดได้ยุติการใช้ไม้ในรถยนต์ และในปี 1951 ธุรกิจถ่านกัมมันต์ได้ขายให้กับกลุ่มนักลงทุนที่ตั้งชื่ออิฐว่า 'คิงส์ฟอร์ด' (ต่อ Owcation ). ผู้บริหารกริลล์หลายคนต้องขอขอบคุณ Ford สำหรับแหล่งเชื้อเพลิง — และบางที ความผิดพลาดที่คนใช้ถ่าน .
